به یادش

سلام.به همگی.خسته ی علوم پایه نباشین.ایشا ا.. که توی این دو هفته خستگی رو از تن بیرون کنین.من این وبلاگو مرتب دنبال می کردم.ولی تا حالا پیش نیامده بود که چیزی بنویسم.یعنی خواننده بودم .احساس

می کنم جو این وبلاگ پسرونیه.شاید از این وبلاگ اطلاعی به خانما داده نشده باشه.تا اونجا که

من خبر دارم آیدیه خیلی هاشون تو گروه نیست.من تا حدودی خبرا بهم می رسه.اون جور آدمی نیستم که بشینم توی یک جمع و دیگران رو مسخره کنم.ولی دوست دارم که از جوی که توش هستم خبر دار بشم.شایدم دارم کلاه شرعی می ذارم روی سر خودم.ولی جو کلاس منو اذیت می کنه.من کلا با همه سریع جور می شم.

فقط با آدم مغرور قبلا کنار نمی آمدم.نمید ونم حالا چرا الان با بچه های کلاس کنار نمی آم.نمی شه گفت همشون مغرورم ولی بعضی هاشون سرگرمی ها و شوخی های دارن که به نظرم نمی تونه برای کسی جالب باشه و فقط دیگرانو اذیت می کنه.ولی بگم من بچه های کلاسمونو خیلی ترجیح می دم.یک لحظه هم حاضر نیستم با بچه های 83 سر یک کلاس بشینم.برای مثال می گم.اینو هم از خیلی ها شنیدم.بگذریم.تو لفافه حرف زدن چیزی چون مضحکه ی دست دیگران شدن نتیجه ای نداره.چیزی که واقعا ازش متنفرم.

شروع ماه مبارک رمضان رو به همه تبریک می گم.ایشا ا.. این ماه برای همه متفاوت باشه.یک شروع باشه.یک شروع نو شدن و نو دیدن.

مهربانی را دست کودکی دیدم که می خواست آب شور دریا را با آب نباتش شیرین کند.

انسان سه راه دارد: راه اول از اندیشه می‌گذرد،این والاترین راه است. راه دوم از تقلید می‌گذرد، این آسان‌ترین راه است. و راه سوم از تجربه می‌گذرد، این تلخ‌ترین راه است

هنگای که دری از خوشبختی به روی ما بسته می شود ،در دیگری باز شده ولی ما اغلب چنان به در بسته چشم می دوزیم که درهای  باز را نمی بینیم.

سرنوشت ننوشت 

                               گر نوشت بد نوشت

                                                                ولی باور کن که نمی توان سرنوشت رو از سر نوشت

به پاس آررزوهای از دست رفته       

آرزو