هر که ما را دوست بدارد، در روز قیامت همراه ماخواهد بود. [رسول خدا صلی الله علیه و آله]

درد و دل کلاسی

سلام

روز دارو سازو به همه تبریک می گم.امیدوارم در این مسیر دکتر شدن سعی کنین آدمم بشین.

 

جناب آقای پدر یعنی واقعا من اگه کلاس نیام تو خوشحال می شی؟یعنی این قدر بخیلی؟مگه من چی کارت کردم؟هووتم یا این که باباتو کشتم؟محض اطلاعتون من چه علوم پایه قبول بشم چه نشم سر تمام کلاسا شرکت می کنم.پس دلتو الکی صابون نزن.منم از خونه خسته شدم ولی می خوام برم مسافرت و کوه و دشت و این جاها.شما بچه مثبتی می ری کلاس.من چیزی نمی گم و به کسی توهین نمی کنم.هر کس به دین خودش.ولی اشکال نداره .هر چه می خواهد دل تنگت بگو.من انتظار ندارم کسی عوض بشه یا تظاهر کنه به اون چیزی که نیست.اتفاقا این طوری خیلی بهتره که آدم حرفشو راحت بزنه.به شرطی که بدونه تا کجا پیش بره و به کسی توهین نکنه.توهین و یک آدم بی سوادم می تونه بکنه.کار پر افتخاری نیست.دوست ندارم این وبلاگ جو کلاسو پیدا کنه.ممنونم می شم شمام کمک کنین.

امیدوارم تو این چند روزه باقی مونده بتونین از فرصتاتون خوب استفاده کنین.دعا یادتون نره.




امیدوار ::: دوشنبه 86/6/5::: ساعت 1:10 عصر

 
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
>> بازدیدهای وبلاگ <<
بازدید امروز: 6


بازدید دیروز: 2


کل بازدید :11156
 
 >>اوقات شرعی <<
 
>> درباره خودم<<
امیدوار
سلام.دوست ندارم کسی بدونه من کیم .فکر می کنم آدم که ناشناخته باشه راحتر و بدون در نظر گرفتن فکر دیگران و موقعیت خودش می تونه حرفشو بزنه.که دیگران می گن آره شما که این طوری هستی نباید این جوری حرف بزنی و... .فکر می کنم یکی از دلائل شکست گروه هم همین بود که اعضا راحت نبودن.امیدوارم این وبلاگ بتونه قلبها رو به نزدیک کنه.میل من اگر پیامی داشتین 0midvar_65@yahoo.com
 
>>آرشیو شده ها<<
 
>>موسیقی وبلاگ<<
 
>>اشتراک در خبرنامه<<
 
 
>>طراح قالب<<